Բարև, ինձ մեկ-մեկ բերում են դպրոց, բայց ես չեմ սիրում այդ օրերը։ Կհարցնեք ինչի՞ ,նասեմ, երբ ինձ բերում են դպրոցի դաշտը սկսում են ուժգին հարվածել երեսիս։ Ես այքան եմ հոգնում, որովհետև ինձ դնում են պայուսակը և սկսում են պայուսակը գցել այս ու այն կողմ։ Վայ չեմ ուզում գնամ դպրոց, որովհետև դաշտի կողքերով ամրացրել են ցանցեր։ Մեկ-մեկ բերում են ընկերներիս և ես ինքս ինձ հետ սկսում եմ զրուցել։ Հետո տիրոջս փողերը վերցնում եմ և գնում դեղատուն։ Ինքս ինձ ասում եմ․
-Շան բախտ ունեմ։
-Այդպես անցնում են իմ օրերը։ Մեկ-մեկ բախտս բերում է և դասատուները արգելում են դաշտում ինձնով խաղալ։ Հա մոռացա ասել, եկեք ինձ հյուր և տատիկս ձեզ իր աճացրած վարունգը կտա։
